Lees over de ritme ervaringen van een Zomerleerling met blijvend resultaat
Als muziekbeoefenaar krijg je in lessituaties altijd feedback van je docent en/of medespelers. Daar groei je van. Andersom is dat natuurlijk ook zo. Dus vraag ik regelmatig aan leerlingen hoe ze mijn lessen hebben ervaren. Het antwoord van Zomerschoolleerling Jantien wil ik je niet onthouden. Een blokfluitist die graag extra wilde werken aan ritme. Mocht je er veel speeltrek door krijgen weet me dan te vinden!
SPONTAAN Al een aantal jaar heb ik blokfluitles. Ik speel met plezier maar realiseerde me steeds meer dat fluiten meer is dan alleen de juiste noten kunnen spelen. Op Facebook zag ik dat Brechtje workshops gaf voor iedereen, welk niveau en welke vraag je ook had. In een opwelling heb ik contact gezocht en me aangemeld. Daar heb ik geen spijt van gekregen.
UIT JE HOOFD IN HET LIJF Ik leerde dat blokfluit spelen niet alleen iets is van het hoofd, maar dat je je hele lijf kunt gebruiken om de 'juiste pulse' te voelen. Voor mij niet makkelijk, ik moest even over de drempel. En nu na afloop zeg ik, het begin is er en smaakt naar meer. Met de tips van Brechtje lees en ervaar ik de muziek op een andere manier. Ik doe mijn best van de muziek een verhaal te maken. Nogmaals dank Brechtje, Jantien.
MIJN KANT Lukt het jou, beste speler, om frank en vrij van je te laten horen op je instrument ondanks de dingen die je tegenkomt? Om je één te voelen met de muziek? Of je nu een cello in je armen hebt of je één voelt met je tenorblokfluit, stem of sax: het is hartstikke lastig voor (bijna) iedereen om zonder allerlei stemmetjes in je hoofd te kunnen genieten van klanken en ritmes maken en voelen. Uit je hoofd in je lijf en met je voeten op de grond is daarom de bedoeling van veel van mijn lessen.
WHAT'S GOING ON?
De Westerse drukke mens zit nu eenmaal nogal veel in het hoofd! Ik schreef er al eerder over. Jantien is echt niet de enige die het lastig vindt om -tijdens het spelen waar al op zoveel borden muzikaal geschaakt wordt- ook het ritme te voelen. Innerlijk klinkt er bij velen al ontzettend veel. Naast de muziek;).
De kritische stem is vast niet onbekend (mijn toon is echt lelijk), de twijfelaar (kan ik het ooit leren, ritmegevoel) of de afwijzer (stop er maar mee, dit is hopeloos)*. Herkenbaar?
Heel goed! Je bent je bewust van dat wat (nog meer) speelt tijdens het leerproces waar je keer op keer inzit. Maar dan ook nog eens voelen wat dat doet met je is vaak een brug te ver. Want afgezien van een propvol hoofd waar op dat moment dus minder ruimte over is voor die echte duik in muziek, hebben die stemmen zekersteweten effect op je lichaam: hoge schouders, nek vooruit, verkrampte vingers, overstrekte knieën, gespannen voeten. En dan heb ik het nog niet eens over je ademhaling.
Af en toe bewust één van je stemmen toelaten is prima. Daar leer je van. Maar de uitknop vinden is ook heel handig. En geeft ruimte om wél stil te staan, plezier te hebben en te gaan voelen. Je voeten bijvoorbeeld. Of het ritme. Want 'ik heb geen ritmegevoel' hoor ik vaak, maar komt veel minder vaak voor dan gedacht wordt. Meestal wil je als speler teveel tegelijk en het liefst in één keer 'goed' doen. Waarbij de wilskracht prevaleert. En het ritme achter kan blijven. Of de klank en frasering, het ademen en vooral speelplezier hebben.
Bewust voelen maakt (ook) je muziekleven een stuk lichter en gezonder!
Kortom, als je aan het musiceren bent, zet je sowieso je muzikale duizendpoot lekker in beweging. Als je daar ook nog eens je innerlijke critici (teveel) bijhaalt, kan je spelplezier op allerlei niveaus behoorlijk vergald worden.
Jezelf 'uitzetten' is in je eentje een stuk lastiger. Precies waarom je (af en toe) een les zou kunnen nemen bij een docent met oog en oor voor hoofd, lichaam en hart. Leg je vraag gerust bij me neer. In het online spreekuur bijvoorbeeld.
TWEEDE REACTIE
Inmiddels is het reguliere lesjaar bij Jantien weer begonnen. Haar eigen docent vond haar ritme- en maatgevoel echt vooruit gegaan appte ze mij. Waarop 'ik eerlijk opgebiecht heb dat ik bij jou de Zomerlessen gevolgde heb'. Mooi nieuws toch? Ook voor anderen hoorbaar vooruit gaan. Maanden na dato. Enne.. waarom zou je stiekem jezelf ontwikkelen? Ik schrijf niet voor niets elders 'Beschouw mij als een gastdocent die jouw gekozen thema’s net even anders benadert. Verandering van spijs doet eten. Ook in muziek.'.
Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van dit blog? Laat gerust van je horen!
Comments