Bij urgente situaties stop ik bijzondere dingen in mijn tas..
KRACHT De kracht van muziek; je kent haar vast als speler en/of als luisteraar. Hoe is het voor jouw in deze bijzondere tijd? Heb je haar meer nodig, die kracht? Zoek je haar bewust? Speel of luister je anders. Vaker? Binnen mijn gemengde beroepsmuziekprakijk én in mijn persoonlijke leven merk ik dat de nood aan muziek hoog is.
INTENS
Hoe ik dat merk? De lessen zijn intenser dan normaal. De duik in muziek dieper. Lessen die tóch offline en online - Corona veilig natuurlijk- doorgaan ondanks dat er vaker dan normaal ‘ik heb niet geoefend’ klinkt. Gevolgd door ‘maar ik heb muziek en de les nu nodig’, ‘om bij mijzelf te blijven’, ‘de wereld de wereld te laten’ enzo. Fijn om te merken.
Nu kan dat oefenen mij vrij weinig schelen. Als leerling doe je voor jezelf aan muziek. En in een les is er altijd iets te verzinnen. Daarbij is het oppakken van oude stukken, vrij improviseren en vooral lekker doorspelen ook heerlijk. Spelen, klank maken en dan via muziek de warrige wereld buitensluiten; noodzakelijker dan ooit.
VLOG Ook ik voel hem wel. Die steeds groter wordende behoefte aan muziek. Zowel in luistervorm als in zelf-speel-vorm. Heb er meer tijd voor door wegvallend podiumwerk. Ik neem zelfs dingetjes op. Audio snapshots. Opnames zonder CD geluidskwaliteit laten we maar zeggen. Met 'fouten', want hee, muziek is in het moment zijn mét alles erop en eraan. Muziekmomenten. Repetities, lesvoorbereidingen: ik zet mijn mobiel op scherp en opnemen maar. Alhoewel de opnames zelden door de schoonheidscommissie komen (lees: mijn eigen veeleisende oren). Al verandert dat iets, want ik móet gewoon spelen. En hoop anderen ook een pleziertje te doen. Hou mijn youtubekanaal in de gaten ;).
MUZIEKVERHAAL Door mijn groeiende behoefte aan muziek, komen er ook krachtige muziekherinneringen naar boven. De volgende gebeurtenis is nog even krachtig als destijds:
In 2007 moest ik op stel en sprong, middenin de nacht, mee naar een ziekenhuis. Een vriend, die destijds ook mijn buurman was, belde me wakker met een acute hulpvraag. Ambulance gebeld. Intuïtief graaide ik mijn toiletspullen bij elkaar en- het verwondert me tot op de dag van vandaag nog steeds- ik stopte bladmuziek in mijn tas. De cellosuites van Bach nam ik heel bewust mee. Logisch blijkbaar. Tandpasta, crème en Bach is all I need.
CONCENTRATIE Inderdaad werd het een hectische nacht. En toen mijn vriend eindelijk sliep en ik zijn kamer uit sloop. Zat ik in de gang tegenover de kamerdeur op de grond. Terwijl ziekenhuispersoneel de nacht afsloot of juist de dag begon, sloeg ik mijn boek open. Ontbijtkarretjes, schoonmakers, medicijnladingen kwamen voorbij. Met bijbehorende geluiden. Ik hoorde ze niet. In half schemer zat ik met mijn neus in het boek. Superfocus. Geconcentreerd lezend om de beelden van de nacht te vergeten, ‘speelde’ ik Bach. Om even weg te zijn van de warrige wereld.
ACTUEEL Voor het eerst in dert… nee.. veertien jaar doe ik het weer. Met mijn neus zo intens de muziekboeken in móeten. Of vrij klank maken. Muziek induiken. Heel bewust. Omdat het nodig is. Helend. Helpend. Voedend. Terwijl ik dit typ ben ik onderweg naar familie. Voor het eerst sinds tijden heb ik instrumenten ingepakt. En Bach. In de hoop dat ik de zinnen van familie en mijzelf kan verzetten. Om allerlei redenen nodig.
Wat is jouw kippenvel muziekverhaal? Laat je het me weten? Typ, vertel of schrijf het me gerust. Waarvoor dank. Enne... veel luister- en speelplezier ondertussen.
LINKS
Youtube van Brechtje
Comments